Mijn reis: Van struisvogelpolitiek naar focus
Bijgewerkt op: 5 jan. 2020
Ken je dat gevoel? Gewoon als een struisvogel je kop in het zand willen steken en hopen dat alles over is als je er weer uit komt? Heel herkenbaar voor mij, want ik hou namelijk niet van beslissingen maken. Maar hoe kom je van struisvogelpolitiek naar focus?
Als ik precies weet wat ik wil, heb ik totaal geen moeite met keuzes maken, maar zodra ik twijfel, neem ik het liefst helemaal geen beslissingen meer. Ik wacht dan een tijdje en kom er altijd weer achter dat er in de tussentijd niks veranderd is. Of ik bedenk een halve oplossing, zodat ik weer een tijdje verder kan voordat ik weer vastloop.
Waarom?
Waarom doe ik het dan? Tja, goede vraag en eentje waarbij ik met het opstarten van dit bedrijf pas echt achter kwam. Natuurlijk wist ik stiekem echt wel dat ik al jaren dit gedrag vertoonde, maar eigenlijk hoopte ik dat het alleen in mijn privéleven doorgedrongen was.
Vastlopen in je eigen bedrijf
Ruim 10 jaar geleden ben ik met een vriendin begonnen met video's maken. Super leuk en heel gezellig, maar toch kwamen we er na een aantal jaar achter dat het niet helemaal was waar we gelukkig van werden. Wel van het verhalen maken, niet van het monteren bijvoorbeeld. Ook wilden we graag meer advies geven. Toch kwamen we nooit helemaal los van het video maken en het vinden van nieuwe mogelijkheden binnen het bedrijf ging ook erg moeizaam.
Pleisters plakken
Pas nu ik helemaal opnieuw begonnen ben, besef ik dat ik altijd maar pleisters aan het plakken was. Ik zag niet dat ik vast zat in mijn zelfgemaakte val. Er moest geld verdiend worden, dus ik blokkeerde mezelf volkomen. Ik kon niet meer verder kijken dan de situatie waar ik nu in zat. En hoewel ik elke keer vrolijk nieuwe ideeën bedacht, waren het nooit ideeën waar goed over nagedacht was, of waar ik diep van binnen heel gelukkig van werd. Ik zag simpelweg niet meer hoe ik er moest komen.
Rust geeft ruimte
Mijn zoontje heeft met zijn ziekte voor veel meer gezorgd dan hij waarschijnlijk ooit gedacht had. Het eerste half jaar heeft hij veel in het ziekenhuis gelegen, waardoor ik gekozen heb om met ons videoproductiebedrijf te stoppen. In het begin was ik volkomen uitgeput, maar na anderhalf jaar kwam de energie beetje bij beetje terug. En vanaf dat moment kon ik ook weer nadenken over wat ik nu eigenlijk wilde. Ik besefte dat ik anders wilde gaan werken, maar had geen idee hoe. Ik kon toch alleen video's maken? Daar was ik immers jarenlang succesvol mee geweest. Doordat ik nog te weinig nachtrust kreeg om weer te beginnen, moest ik het bij nadenken houden en dat was achteraf gezien eigenlijk alleen maar goed.
"THE SECRET OF CHANGE
IS TO FOCUS ALL OF YOUR
ENERGIE, NOT ON FIGHTING
THE OLD BUT ON BUILDING
THE NEW "
SOCRATES
Van achter naar voren
Langzaam besefte ik dat ik altijd van achter naar voren dacht. Ik begon bij het video maken en keek dan hoe ik nog iets anders zou kunnen. Vervolgens blokkeerde ik en bedacht dus geen oplossingen voor het echte probleem. Langzaam leerde ik dat ik juist bij het begin moest beginnen. Niet nadenken over wat ik al had, maar gewoon fris kijken naar waar ik goed in ben en wat ik echt wil. En vervolgens echte keuzes maken, geen halfbakken. Het gevoel dat ik toen kreeg, was super. Eindelijk wist ik wat ik moest gaan doen en hoe!
Rust
Ik had mijn focus gevonden en een hele duidelijke doelgroep. Er kwam een stilte in me, die je vaker krijgt na het maken van een goede beslissing. Nu weet ik, geen struisvogel meer voor mij. Doorgaan tot die echte keuze is gemaakt, want daarna voel je je zoveel beter!
Herken jij dit? Dat je soms liever geen keuzes maakt, omdat dat op korte termijn het snelste werkt?
Hoe heb jij dat opgelost?